Gisterenavond in ons prachtige, bonbondoosachtige (ik citeer de artiesten) theater geweest. We zagen daar een door mij wellicht niet begrepen voorstelling. Mensen om mij heen lagen in een deuk. Ik snapte dat niet. Kun je weleens zo hebben... Aan het eind bleven we zitten en zagen we het decor afgebouwd worden. De mensen die dat deden vonden het sneu dat de illusie van theater voor ons hierdoor verdween. We kregen paaseitjes vanaf het toneel naar ons op het balkon toegegooid. De omgeving van dit theater en het idee op de fiets hier naar toe te kunnen voelt als een rijkdom. Dank lief voor de foto's!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten